Zapraszamy do zapoznania się ze słynnymi niegdyś mieszkańcami Lublina 😉
Kazimierz Wielki – kolejny wielki modernizator Lublina. W XIV w. dzięki jego inicjatywie na wzgórzu zamkowym powstał pierwszy murowany zamek wokół kaplicy i murowanej baszty (donżonu). Król otoczył nasze miasto nowymi murami obronnymi, do dziś podziwiamy powstałe wówczas bramy: Krakowską i Grodzką.
Biernat z Lublina – autor modlitewnika „Raj duszny”, pierwszej polskiej książki, która w 1513 r. ukazała się drukiem. Należy do najwybitniejszych prekursorów literatury polskiej, jest uznawany za jednego z ojców języka polskiego. Wspaniały poeta renesansu, tłumacz, bajkopisarz. Autor „Żywotu Ezopa Fryga”, utworu zawierającego 270 przysłów ludowych, z których wiele przetrwało do dziś. Jego wizerunek znajduje się na fasadzie kamienicy Acernusa przy lubelskim Rynku zaś tablica upamiętniająca Biernata na budynku lubelskiego Trybunału Koronnego.
Sebastian Fabian Klonowic – jeden z najwybitniejszych poetów polsko-łacińskich przełomu renesansu i baroku. Polski poeta, kompozytor, tłumacz, wykładowca w Akademii Zamojskiej, sympatyk ruchu reformacyjnego. Był burmistrzem Lublina. Mieszkał w kamienicy przy ul. Rynek II. Klonowic zmarł w szpitalu św. Łazarza w Lublinie, a pochowany został w kościele św. Michała Archanioła – Kościół znajdował się na placu Po Farze przy ulicy Grodzkiej 9 / Archidiakońskiej 11
Mikołaj Rej – zwany jest „ojcem polskiej literatury”. Wybitny pisarz epoki odrodzenia, chętnie angażował się w życie społeczne. Pisał po polsku, bo łaciny nie lubił i nie umiał – utalentowany samouk. Był autorem „Żywotu człowieka poczciwego” czy „Krótkiej rozprawy między 3 osobami: Panem, Wójtem i Plebanem” . Zasłynął także z powiedzenia: „”A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. Dom Mikołaja Reja – znajdował się przy ul. Krakowskie Przedmieście 8 .
Jan Kochanowski – największy polski poeta czasów renesansu, a także częsty gość w Lublinie. W swojej poezji opiewał piękno naszego miasta i Ziemi Lubelskiej. Zagorzały polityk, zabierający głos podczas posiedzeń sejmów szlacheckich w Lublinie. Darzył dużą sympatią nasze miasto, które odwdzięczyło mu się pomnikiem (naprzeciw Teatru im. J. Osterwy w Lublinie) oraz wizerunkiem wykonanym w technice sgraffito na kamienicy przy Rynku 19. Hieronim Łopaciński Językoznawca i etnograf, bibliofil, kolekcjoner, historyk Lublina, członek Akademii Umiejętności w Krakowie. Był profesorem filologii i historii w gimnazjum w Lublinie, a miasto pokochał do tego stopnia, że w 1904 r. nie przyjął propozycji objęcia Katedry Historii Literatury Uniwersytetu Lwowskiego. Przyczynił się do utworzenia Muzeum Ludowego i Biblioteki Publicznej w Lublinie.
Józef Czechowicz – urodził się piętnastego marca 1903 roku w Lublinie, przy ulicy Kapucyńskiej 3. Wybitny przedstawiciel poezji polskiej XX w., współzałożyciel pisma i grupy poetyckiej „Reflektor”. Dzięki niemu w latach 20. Lublin stał się jednym z pierwszych i najważniejszych ośrodków awangardy literackiej w Polsce. Był też dziennikarzem i redaktorem prasowym, autorem dramatów i scenariuszy słuchowisk radiowych. Jest twórcą niezwykłego poetyckiego portretu miasta – Poematu o mieście Lublinie, dzięki któremu, jak pisał Władysław Panas, „Lublin stał się bytem niemal niezniszczalnym”. Zginął we wrześniu 1939 r. w trakcie bombardowania Lublina.
Święty Jan Paweł II – od roku 1954 Karol Wojtyła, przyszły papież, wykładał etykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę, związaną z regularnymi dojazdami z Krakowa, rozpoczynał jako młody ksiądz, kontynuował jako biskup i arcybiskup, a zakończyło ją dopiero wstąpienie Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową w roku 1978 r. Miał tu wielkie grono uczniów i przyjaciół. Do Lublina powrócił w 1987, podczas trzeciej pielgrzymki do Polski, a pamiętna msza na osiedlu Czuby zgromadziła wtedy ponad milion osób. W 1997 r. Jan Paweł II otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Lublina.
Julia Hartwig-Międzyrzecka – urodzona w Lublinie, polska poetka i eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego, autorka książek dla dzieci. Od 1963 członkini Polskiego PEN Clubu. Uczyła się w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. W 1936 w gazetce szkolnej „W słońce” opublikowała swój pierwszy wiersz. Autorka m.in. reportaży „Z niedalekich podróży” czy poezji „Pożegnania”. W Lublinie początkowo mieszkała przy ulicy Staszica 2, następnie na Krakowskim Przedmieściu.
Henryk Wieniawski – wirtuoz skrzypiec, to jeden z tych Lublinian, którzy zyskali światowe uznanie, a ich pamięć jest ciągle żywa. Dom jego rodziców znajdujący się przy ul. Rynek 17, był w 1. poł. XIX w. głównym salonem kulturalnym Lublina, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje. Był ostatnim wirtuozem skrzypiec, który przeszedł do historii muzyki również jako kompozytor. Komponować zaczął jako cudowne dziecko. W późniejszych latach tworzył na własne potrzeby, niekiedy publikując swoje utwory. Dzięki Wieniawskiemu do europejskiej literatury skrzypcowej wszedł polonez. Największą popularność zyskał koncert skrzypcowy d-moll op. 22.
